reflectie78(1-2).vp

De ‘Lichtschat van de ziel’, de lichtkern ‘in het menselijke hart’, kan ontvankelijk worden voor deze krachten uit het Lichtrijk. De aldus bezielde materie zal zo met het licht van de Kennis (gnosis), met Geest worden doordrongen, om de hyle te kunnen overwinnen, te laten versterven en te veranderen. Een opmerkelijke boodschap in onze tijd, waarin de term ‘on- stoffelijk’ steeds meer gebezigd wordt. Een treffend citaat van Mani: “Streeft en strijdt, mijne geliefden, opdat ge schone paarlen zult worden, en door de duikers van het Licht ten hemel wordt geleid, zodat gij in een eeuwig leven vrede zult mogen vinden.” Na de dood van Mani heeft zijn troostrijke leer nog eeuwenlang invloed gehad, maar uiteindelijk slaagde de kerk erin deze be- weging, net als bijvoorbeeld de Bogomilen en Katharen, uit te roeien. Maar Mani’s Lichtschat is al die eeuwen gebleven, tot in onze tijd toe. Niet zo verwonderlijk, dat Johan een Maniche- ïsche Kerk oppert in plaats van een Vrij-Katholieke… ‘De Schatkamer van het Licht’… Het boek verscheen al in 1997, maar ik wil er in deze serie boekaankondigingen graag nog eens de aandacht op vestigen. – LdK ‘Mani’s Lichtschat’. Rozekruis Pers 1997 De vele gezichten van Hermes Wie kent ze niet, de boeken van Jacob Slavenburg? Hij is mede- vertaler van de Nag Hammadi geschriften in het Nederlands en publiceerde zeer toegankelijke boeken over de hermetische gno- sis, het vroege christendom en over esoterische bewegingen. Zijn laatste boek ‘De Hermetische Schakel’ geeft op even- eens toegankelijke wijze de overdracht weer van de hermeti- sche wijsheid door de eeuwen heen. Hermes is een van de oudste wijzen van de mensheid, bron van universele kennis. Slavenburg volgt de mega-wijze in zijn manifestatie als de Egyptische Tot, als de Griekse Hermes en de Arabische Idris. Hij beschrijft deze Trismegistus als de indrukwekkende magi- sche filosoof van de Renaissance, als mythische gestalte bij Rozekruis en Vrijmetselarij en als de alchemische Mercurius bij Carl Gustav Jung. Met het in kaart brengen van de integrale hermetische traditie vouwt zich het oude weten als een bloem open. In Hermes komen alle lijnen samen: Egyptische oerwijsheid, Griekse filosofie, Joodse traditie, christelijke openbaring en universele wetenschap- pen als mathematica, magie, filosofie, astronomie, (al)chemie, heelkunde, botanica en natuurwetenschap. Slavenburg laat in dit magistrale werk de vele gezichten zien van Hermes. Wie zich hierin wil verdiepen moet dit overzichtelijke, boeiende boek zeker aanschaffen.De volgende keer kom ik uitvoeriger op dit boeiende boek terug. – LdK Jacob Slavenburg, ‘De Hermetische Traditie’. Ank-Hermes 2003. Worden engelen en bijnadoodervaringen eindelijk serieus genomen in kerk en theologie? Zijn vader was een bekend theoloog, en schreef ‘Anno Domi- ni’ en ‘Als de goden sterven’. Diens zoon, dr. L.F. de Graaf, predikant in Ophemert en Zennewijnen, zet de lijn van zijn va- der voort, door voorbij theologische dogma’s te zien. In zijn bij het Boekencentrum verschenen boek ‘De ver- dwijning der engelen uit kerk en theologie. Engelen, Oude voorstellingen en nieuwe ervaringen’ gaat hij in op de vraag, waarom in kerk en moderne theologie niet meer over engelen gesproken wordt, terwijl engelen in de Bijbel en in de christe- lijke traditie van grote betekenis zijn geweest. Hij onderzoekt de oorzaken van dit verdwijnen van eng- elen uit kerk en theologie. Verrassend is ook het feit, dat hij onderzoekt of de hedendaagse ervaringen, zoals bijna-dooder- varingen, op één lijn met de klassieke engelenleer gesteld kun- nen worden. Ik kom een volgende keer op dit belangrijke boek terug. Belangrijk, omdat – na theologen als de jezuïet Karel Douven, Hans Stolp e.a. – nu ook andere theologen gaan inzien, dat er met het dogmatische badwater ook veel engelen en -ervaring- en zijn weggespoeld. Het gist in de kerken die geen antwoord meer kunnen geven op oude zingevingsvragen. Niet voor niets gaat De Graaff in op het verdwijnen van de hemel en het ver- val van christelijke waarheden. Hij heeft een doorwrocht boek geschreven, dat hopelijk ve- len in de kerken en daarbuiten aan het denken zal zetten en wellicht ook voor een rentree van de engelen in de protestantse eredienst zal zorgen. – LdK Ds. dr. L.F. de Graaff: ‘De verdwijning der engelen uit kerk en theo- logie’. ‘Engelen. Oude voorstellingen en nieuwe ervaringen’. ISBN 90 239 1538 0. – 2004. Uitgeverij Boekencentrum, Zoetermeer. * * * Boekeninfo (kort) Kashinath Trimbak Telang: ‘De Anugita’ (een vervolg op de Bhagavad Gita). Ankh-Hermes 2004 Evenals de Bhagavad Gita en de Sanatsugâtîya is de Anugita een van de ontelbare episoden uit de Mahâbbârata. De Anugita (anu) betekent ‘na’ of ‘voorbij’ en gita ‘lied’, dus na of voorbij het lied. Het kan worden gezien als een voortzetting, een ‘af- tersong’ van de Bhagavad Gita of – eerder – een korte herha- ling van dit onvolprezen werk. Arjuna wil dat Krishna, voordat hij weer terugkeert naar zijn volk, dat wat hij eerder aan kennis ontving nog eens herhaalt. Krishna zegt dat hij de Bhagavad Gita niet woordelijk kan herha- len, maar hij is wel bereid aan Arjuna dezelfde kennis in andere woorden mee te delen in de vorm van een oud verhaal. –LdK William Quan Judge: ‘De Bhagavad Gita, het Boek van Devotie’. Ankh-Hermes 2003. Bedoeling van deze uitgave van de Bhagavad Gita is – in de geest van de oorspronkelijke Engelse vertolking (1890) van William Quan Judge – een Nederlandse vertaling te bieden, die daarmee in overeenstemming is. De oorspronkelijke ver- tolking geeft op heldere en praktische wijze als Het Boek van Devotie de wijsheid die de Gita bevat weer, zonder dat je wordt gehinderd door een dichterlijk taalgebruik en bijna ein- deloze filosofische commentaren. Het doel was een vertolking 43 Reflectie 1 (1-2) september 2004