reflectie 10(1) voorjaar 2013.vp

Spiritualiteit Marjolein Jansen Samen met mijn vader verwonderde ik me als kind al over moeder aarde. Hij toonde mij de schoonheid van het opgerol- de blad van een varen, ik zag de perfectie van elke bloem, hoe de nerven van een paddenstoel zich vormen onder de hoed, de symmetrie, de volmaaktheid. Zag hoe de seizoenen verande- ren, hoe zij mee verandert, hoe ze afsterft, uitgroeit, vervormt, uitdijt en zichzelf vernieuwt in een continu proces. Ook de cycli van de maan en van de oneindig vele sterren en van de zon die alles van energie voorziet, zij schenken me de dag en de nacht, zijn om mij heen zolang ik me kan heu- gen. In de natuur vind ik antwoorden, zie ik wetmatigheden, zoals water dat altijd naar beneden wil stromen om zich te ver- binden met die onmetelijke zee, van daaruit verdampt en weer druppels vormt, weer die oneindige cyclus, gestuurd door de zon, de wind, de dag en de nacht. Ik zie hoe moeder aarde met haar energie omgaat, hoe ze ontploffen kan in haar groei en bloei en terug kan gaan naar binnen in de wintertijd. Hoe zij vervormt, hoe haar korst zich openbreekt, om de hitte van haar binnenste aan ons te tonen en de kracht van haar innerlijke kracht over ons uit te spuwen. Uit die verzengende hitte ontstaan de mooiste landschappen met een vruchtbaar- heid als nooit eerder. Ik ben een onderdeel van die perfecte eenheid en zie zo boven, zo beneden. In mij zit de zon, mijn licht in de vorm van mijn ziel, mijn kern, mijn bewustzijn. De liefde, die zich uit in het zien van die perfectie, het genieten en het willen koesteren door haar vooral te laten ‘Zijn’. De wind die voor mij gelijk staat met de energie tussen twee mensen of binnen een groep; de onzichtbare lijnen die ons met elkaar verbinden, uit elkaar blazen, aantrekken en af- stoten. De nacht en de maan, zij zijn als mijn schaduwzijden, gevoeligheden en als de lessen die mij worden aangereikt in dit leven. Mijn vuur dat, als mijn bescherming openbreekt, mijn verzengende lava toont waaruit vervolgens weer vruchtbare ruimte kan ontstaan. Ik ben deel van dit geheel, deze perfectie, ik hoef niets te zijn, ik ben al. Met alles wat er in mij zit, met iedereen om mij heen, met alles. ¨ Marjolein Jansen (1967) heeft Amster- damse wortels. Marjolein heeft als op- groeiende puber nooit geweten wat ze wilde worden en heeft diverse studies gevolgd waaronder TEHATEX (lera- renopleiding Tekenen/Handvaardig- heid/Textiel) waarbij haar interesse uit- ging naar kunstgeschiedenis en onder- wijskunde in het bijzonder. De lijnen tussen kunstvormen door de eeuwen heen gekoppeld aan onze sociale en economische ontwikkeling heeft haar interesse. Vanuit die interesse is zij zich gaan verdiepen in spiritualiteit, psychologie en haar eigen processen. In 2010 is zij een studie coaching gaan volgen en is ze nog zoekende in welke vorm ze dat wil gaan manifes- teren. Ze beleeft veel plezier aan het delen van deze kennis met ande- ren, hetgeen zij ervaart als verdieping. Aat-Lambèrt ontdekte haar slui- merende schrijverstalent via Facebook en de chatcontacten die daarop volgden. 10 Reflectie 10(1), voorjaar 2013 Een lied voor Pasen, voor de Lente van Evalidja van Woerekom Nieuw ’n Nieuwe Dag breekt aan, Ben je klaar om op te staan, In vreugde dansen Nieuwe kansen – Ben je klaar ? Ochtendgloren Wordt geboren Heb je zin, ’n nieuw begin– Ben je klaar ? ’n Nieuwe morgen Zonder zorgen, Nu maar spelen Met andere delen – Ben je klaar ? Nieuwe tijden Om je te bevrijden Van oude boeien En te groeien – Ben je klaar ? Nieuwe wegen Wat een zegen. Niet meer hebben Maar wel scheppen. Ben jij klaar ?? Nieuwe ontmoetingen En begroetingen. Zoveel mensen, Wat zouden zij wensen ? Nieuwe krachten Die ons wachten : ’t Goddelijke te openbaren Licht te ervaren - Zijn wij klaar ?