reflectie 10(1) voorjaar 2013.vp

preken over genade (…) klonken zijn woorden hol en triviaal, zoals een verhaal dat wordt verteld door iemand die het alleen van horen zeggen kent en het zelf niet echt kan geloven.” Jung zelf was als kind vrij eenzaam en introvert – een woord dat hij zelf zou toevoegen aan de psychologie. Zijn ont- dekking van de psychologische archetypen en het collectief onbewuste waren gedeeltelijk op de ervaringen uit zijn jeugd geïnspireerd (2) . De vonk kan opeens ontvlammen Mijn verhaal is een van de vele verhalen van kinderen bij wie de wijsheid onderdrukt werd. Ik zou een bloemlezing kunnen geven van soortgelijke ervaringen en verhalen. Wat ik inmid- dels geleerd heb, is dat ieder van ons over twee verschillende aspecten binnen onze persoonlijkheid beschikt: de volwassene en het kind. In Jungeriaanse zin een archetype voor het kind- deel in ons. Als deze aspecten onderling zijn verbonden en samenwer- ken voel je je compleet van binnen. Je bent op die manier ver- bonden met de innerlijke en oorspronkelijke wijsheid van het kind. Als die onderdelen losstaan van elkaar omdat je bijvoor- beeld gekwetst, afwijkend of onderontwikkeld bent, ontstaat er verwarring en een gevoel van leegheid en eenzaamheid. Je kinddeel heeft tijdens je jeugd dikwijls te lijden gehad onder onbegrip, verwaarlozing en isolement. Het betekent dat je als volwassene daardoor ook vaak krijgt te maken met het je on- begrepen, buitengesloten en eenzaam voelen, waarmee velen maar moeilijk kunnen leven. Een kind komt op aarde met wijsheid en de herinnering aan de heelheid. Het draagt dit tot ongeveer zijn zevende, met zich mee. “Het kind in ons,” zegt Els Kikke in haar boek ‘In beweging komen vanuit oerkracht’ (2) , “is onze spontaniteit, onze authenticiteit, onze oerkracht. Het is de kern van ons we- zen, onze essentie, ons vitale centrum. Het is de bron van ons bestaan en verbonden met het hele universum. Bekend is de verwijzing van Jezus naar de wijsheid van het kind (Mat.18.3): Zo gij niet wordt als de kinderen… Het kind is open, kwetsbaar, liefdevol, vol vreugde, on- voorwaardelijk en onverwoestbaar. Het is niet met iets bezig. Het is er gewoon en vraagt zich niet af wat of wie het is. De invloed ervan, hoe overwoekerd ook, is en blijft altijd voel- baar, onder andere in het basale vertrouwen dat de meeste mensen hebben als het erop aankomt. Deze kern, dit vitale centrum in ons, is versluierd, verstopt achter en onder onze persoonlijkheid oftewel ons karakter. Dat probeert ons te vrijwaren van (doods)angsten door ze te be- zweren via overlevingsstrategieën zoals projecties op anderen en gepersonifieerde godsbeelden. Toch is er altijd een verlang- en om ons met onze wezenskern te herenigen en van daaruit onze levensloop verder te volgen. Dit verlangen doet ons vroeg of laat naar binnen keren en ontsteekt daar een vonk die tot zelfonderzoek, het dragen van verantwoordelijkheid, leidt en de weg terug helpt te vinden. De slachtofferrol krijgt min- der kans. Veroveren, macht en controle hebben hoeft ook niet zo nodig meer. Die vonk kan opeens ontvlammen en zich in een flits openba- ren. Dat kan heel direct gebeuren, alsof de bliksem ons treft. We voelen dan de verbinding met onze kern en de oerkracht. Strategieën en spanningen in lichaam en geest die eroverheen liggen zijn er even niet. We komen in contact met wie we in wezen zijn. Je zou het een spirituele initiatie kunnen noemen, die een beweging in gang zet die niet meer te stuiten is. Een wedergeboorte.” Het voelen van het verlies van de eigen-wijsheid. Lucas van Gool (1964) is (trauma)therapeut, cursusleider en de oprichter van het Life Force Fitness Instituut dat zich richt op het vrij laten stromen van de levensenergie. Lucas van Gool leidt de groep tijdens de workshops maar maakt er ook deel van uit. Hij heeft zelf de lange weg afgelegd: als beroeps- officier bij de landmacht met twee missies in Bosnië, een bur- nout, sannyasin (leerling van Osho), en uiteindelijk in contact komen met zijn ware zelf. Hij is gediplomeerd Osho medita- tie-leider en therapeut en Somatic Experiencing® practicioner. In zijn workshops gaat het er onder andere om dat mensen gaan beseffen dat ze in de relatie tussen hen als kind en hun ouders, hun innerlijke wijsheid zijn kwijtgeraakt en hebben ingeruild voor rollen, waarden, normen en overtuigingen van hun ouders. Dat waren dus niet hun eigen overtuigingen. Van Gool: “Het is een heel pijnlijk proces om daarmee tijdens een workshop geconfronteerd te worden. Je denkt vooral in het be- gin dat het allemaal toch niet zo erg was, maar je gaat je wel realiseren dat je jezelf toch wel heel erg bent kwijt geraakt en daarmee ook wijsheid; dat genereert een rauwe emotie. De volgende stap is dat je gaat onderzoe- ken welke strategie jouw innerlijk kind heeft geleerd die dat nog steeds gebruikt in relatie met anderen. Je gaat dan inzien hoe dit kind in je, zich in relatie tot de buitenwereld nog steeds beschermt tegen het voelen van het verlies van de eigen-wijsheid. In dit proces maken mensen een bewuste en lichaamsgerichte reis terug in de tijd door de di- verse ontwikkelingsfasen van hun ontwikkeling uit de kinder- tijd. In elke fase zullen ze delen van hun ware aard terugvinden en zullen ze de regels en rollen gaan ervaren die hen door hun omgeving zijn opgelegd.” Spoken uit het verleden In zijn workshops laat Van Gool mensen ervaren hoe ze door deze regels en rollen zich een onechte identiteit hebben aang- emeten . De nadruk ligt op het krijgen van een juiste herinne- ring van de kindertijd. Het zien van de waarheid (de wonden uit de kindertijd) zorgt voor een diep begrip over waar bepaal- de gedragspatronen die hen nu belemmeren, zijn ontstaan. Van Gool “En door af te rekenen met deze ‘spoken uit het verleden’ ontdooi je tevens de bevroren energie uit deze patro- nen en kun je het leven met een nieuwe vitaliteit gaan benade- ren (3) . Het meer en meer loslaten van je onechte identiteit brengt je steeds dieper in contact met je ware kern en wijsheid. We komen op aarde met een grote dosis wijsheid. Hoe dichter je bij de wijsheid van je lichaam blijft, hoe meer je vertrouwt 27 Reflectie 10(1), voorjaar 2013 Durf, laat je vallen. Klamp je niet vast aan de schijnzekerheden van het leven. De enige zekerheid is het leven zelf. We zijn in het Westen gewend geraakt om ons leven dicht te plamuren met allerhande verzekeringen en veiligheden. Dat kan nuttig zijn, maar het kan ook dodelijk zijn. We worden traag en sloom, en we verliezen de opwinding van het leven zelf. Durf ‘nee’ te zeggen tegen dingen die niet kloppen, of die niet goed voelen, durf uit de sociale codes te breken. Uit: ‘Terugkeer van de koning’ door Ton van der Kroon