Reflectie 3(4).vp

systeem hebben geleid ineenstorten en het systeem niet meer kan terugkeren tot zijn vroegere toestand en gedragsmodi, maar onomkeerbaar wordt gelanceerd langs een nieuw traject, dat of tot zijn ineenstorting leidt, of tot een doorbraak naar een nieuwe structuur en modus operandi. Laszlo beschrijft tijdens zijn presentatie, dat we een chaospunt naderen. Het betekent dus, dat door elke actie van onszelf (hoe klein ook) we invloed hebben op een volgende fase. Een fase die leidt tot afbraak of tot doorbraak naar een totaal nieuwe wijze van functioneren. Wie de antennes goed richt, voelt volgens Laszlo die turbulentie, het naderen van het punt waarop het systeem zal omslaan. Daarbij is het van belang te onderkennen dat dat kantelpunt niet nog honderden jaren zal duren, maar de komende 5 a 10 jaar plaats zal vinden. Ofwel we moeten nu werken aan mondiale vernieuwing. En als je zijn weblog regelmatig leest, dan zie je allerlei kleine kantelpunten die bij zullen dragen aan die vernieuwing. Daarbij doelt hij op het veranderende leiderschap, de mens centraal stellen, toename van upstreamdenken en -handelen, het gaan van push naar pull in zowel het verkoop- als marketingproces, de aandacht voor zingeving, de vele voorbeelden van experience economy en transformatie economy, de web 2.0 instrumenten om al deze initiatieven vorm te kunnen geven, het tijdperk van communicatieve zelfsturing, de aandacht voor een wend- ing, etc. Het boek bevat een voorwoord van de bekende sience-fiction auteur Sir Arhur C. Clarke. Zijn bekendste boek is waarschijnlijk 2001: A Space Odyssey, gebaseerd op het filmscenario dat hij samen met Stanley Kubrick schreef voor diens gelijknamige film, en dat op zijn beurt weer was gebaseerd op Clarkes korte verhaal The Sentinel . De film uit 1968 was baanbrekend en wordt beschouwd als een mijlpaal in de filmgeschiedenis. Clarke werd, samen met Kubrick, zelfs genomi- neerd voor een Oscar. Clarke schreef nog een aantal vervolgen op 2001 , waarvan de eerste eveneens verfilmd is. Clarke deed samen met Walter Cronkite verslag van de Apollo-maanexpedities. In zijn voorwoord zegt Clarke, met Ervin Laszo, dat de toekomst niet voor- speld, maar gecreëerd moet worden. “Wat wij vandaag doen, geeft vorm aan de dingen van morgen: vooral onze kijk op de uitdagingen die ons wachten, alsmede de visie die we ontwikkelen om ze de baas te worden. Zijn boek verschaft ons essentiële richtlijnen voor het creëren van een positief scenario voor onze gemeenschappelijke toekomst – voor het nieuwe denken en handelen dat dit toekomstscenario vereist.” Herbert van Erkelens: De dertien tonen der schepping. Over getallen, de Maya’s, het jaar 2012, het vrouwelijke principe en Jung. Ankh-Hermes, 2006 Herbert van Erkelens is voor Reflectielezers geen onbekende; hij schreef meerdere artikelen. Hij is gepromoveerd in de kosmologie. Hij werkt o.a. als freelance journalist en docent alchemistische symboliek en schreef enkele boeiende boeken. Voor dit nummer volstaan we met een aankondiging van dit, eveneens boeiende boek. In de volgende Reflectie zullen we het boek uitvoerig bespreken. De eerste dertien getallen van de heilige kalender van de Maya’s, ofwel de dertien tonen van de schepping, stellen psychologisch verschillende niveaus van bewustzijn voor. Getallen zijn volgens Jung en de fysicus Pauli een brug tussen natuurwetenschap en diepte- psychologie. De Mayakalender is daarom meer dan een kalender, het is ook een weergave van de ontwikkeling van de mensheid. We zitten volgens de kalender tussen 1897 en 2012 in een grote overgang en er zal een wereldwijde verschuiving in bewustzijn optreden, waarna een nieuwe wereld van vrede en geluk zal aanbreken. De werking van getallen merken we nu volop, zowel in dromen, innerlijke belevingen, graancirkels en andere boodschappen uit een andere dimensie. Het werk van de Zwitserse kunstschilder Peter Birk- häuser weerspiegelt die ontwikkeling al en laat, verbeeld door de ‘Ko- ningin van de Nacht’, zien dat het vrouwelijke principe bij het aan- breken van de nieuwe wereld weer in ons bewustzijn zal terugkeren. Bob Coppes: Bijna-doodervaringen Een zoektocht naar het licht. Aspekt, 2006. In dit boek wordt de stand van het wetenschappelijke onderzoek naar Bijna-doodervaringen (BDE) weergegeven. Daaruit blijkt, dat deze ervaringen echt zijn en dat een onafhankelijk bewustzijn buiten ons lichaam mogelijk is. Ook wordt ingegaan op het bestaan van zowel positieve als negatieve BDE-en. De BDE-en geven inzicht in wat er gedurende de eerste ogenblikken na onze dood gebeurt. Mensen die een BDE hebben gehad, lijken antwoord te krijgen op bijvoorbeeld de vraag wat het doel is van hun verblijf op aarde. De ervaringen lijken ook een boodschap te bevatten over wat we met ons leven zouden moeten doen en wat niet. De BDE-en begeven zich daarmee op het terrein van de religies. Religies zeggen dat soort spirituele vragen ook te kunnen beantwoorden, maar pretenderen bovendien ook nog vaak een monopolie op de waarheid te hebben. Of dat terecht is, wordt voor vijf grote religies onderzocht. Aangegeven wordt wat hun essenties zijn en waar de parallellen met de BDE-en zitten, maar ook waar de di- verse religies op de verkeerde weg zitten. Het boek verdient veel aandacht en roept ook enkele kritische vragen op. Vooral waar het de noties over religies betreft. Wij komen daar in het volgende nummer uitvoerig op terug. Recent verschenen Dr. David Hammelton: Het is de gedachte die telt . Op alle mogelijke levensterreinen spelen ons gedachte- en gevoels- leven een belangrijke rol. Via biochemische processen, maar ook op energetisch niveau werken gedachten en gevoelens door in ons lichaam, tot zelfs in onze genen en de structuur van ons DNA. Dat is de gedurfde, maar niettemin door uitgebreid wetenschappelijk onderzoek onderbouwde boodschap van dit boek. Hein Stufkens: Het mysterie, dat ben jij! Ankh-Hermes, 2006. De wetenschap is de heersende religie in het Westen. Ze bepaalt ons wereld- en mensbeeld. Maar ze beperkt onze wereld ook, namelijk tot het objectief waarneembare en rationeel verklaarbare. Daarmee is onze wereld onttoverd, van het mysterie ontdaan. Toch is de herinne- ring aan een ander, dieper weten, niet geheel door de dictatuur van de rede verpletterd. Op de vraag of we nog ergens in geloven, antwoor- den velen: ‘Ik geloof wel dat er Iets is.’ Dit boek stelt, dat de zoektocht naar dat ‘Iets’ misschien wel de belangrijkste uitdaging is van onze tijd. Ze vraagt van ons dat we weer leren luisteren naar ‘de binnenkant’ van de dingen, naar de verborgen dimensie in al wat is, naar het mysterie: allereerst daar waar het ons het meest nabij is, in onszelf. Bij Ankh-Hermes verschenen van Hein Stufkens onder meer: Mededogen als menselijke bestemming , In vrede leven, In liefde leven, Het zevenvoudig pad van Franciscus van Assisi en Woorden van Jezus voor elke week. 27 Reflectie 3(4) winter 2006 Geen gehandicapte baby’s meer? Abortus om hazenlip, ofwel ‘schisis’, komt voor, zo meldde de onlangs in het radioprogramma “De Ochtenden" . Nederlandse ziekenhuizen hebben de afgelopen jaren zeker drie abortussen uitgevoerd omdat het vooruitzicht van een baby met een kleine en behandelbare afwijking voor de ouders onverdraaglijk is. Een hazenlip is dus al aanleiding om tot abortus over te gaan. Het moet niet gekker worden,. Als de ouders van Abraham Lincoln in zijn tijd gebruik hadden kunnen maken van de echotechniek, zouden ze geweten hebben dat hij een horrelvoet had. Stel dat ze besloten zouden hebben om hem niet ter wereld te laten komen. De wereld zou een markant figuur gemist hebben en…de geschiedenis zou er ook anders uit hebben gezien. Als er meer ouders komen die er zo over denken, zullen er ook geen operazangers met een zware handicap geboren worden enz.enz. Wat voor Lincoln geldt, zou ook gegolden hebben voor vele ander ongeboren vruchten met een áfwijking. Ook die bekende operazanger. Het zegt iets over onze huidige samenleving, waarin mensen steeds meer moeite hebben lichamelijke afwijkingen en die ook graag willen voorkomen. Hoe ziet een samenleving eruit waarin lijden zo veel mogelijk voorkomen wordt? Gelukkig zijn er nog steeds liefdevolle ouders die dankbaar zijn om voor hun gehandicapte kind te mogen zorgen. — LdK