Relfectie 5(1)voorjaar2008.vp

die op hun beurt de productie van hormonen regelen. Dat alles wordt uitgewerkt door de 100 triljoen cellen van ons lichaam, die de ontvangen informatie al communicerend met elkaar che- misch en elektrisch verwerken en distribueren. En dit alles om de mens in stand te houden naar lichaam en ziel. Daarmee naderen we onze bestemming: het hartchakra. Dat orgaan, goud oplichtend als het wordt geactiveerd, is het verdeelstation van de liefdesenergie, die heel de schepping in stand houdt. “Waarom is de liefde zo moeilijk te vinden als ze zo eenvoudig is”, vraagt Anodea Judith zich af in het stan- daardwerk over Chakra-psychologie. Een hartenkreet in een wereld vol geweld. Terecht beklaagt ze zich over de ongevoe- ligheid van het hartchakra bij veel mensen. Dat orgaan, zo on- misbaar voor een betere verstandhouding tussen mensen, slaapt nog bij velen. Alle energie wordt opgeslorpt door een overactieve miltchakra, het flonkerend juweel dat ons een ge- voel van eigenwaarde geeft, maar tevens het ik-gevoel stimu- leert. Het hartchakra leert ons juist om dat ik-gevoel te over- stijgen en naar het hoger Zelf op te stijgen. Anodea Judith noemt dit chakra poëtisch de regenboogbrug en zij schrijft: “Door de Regenboogbrug, die hemel en aarde met elkaar ver- bindt, over te steken, verbinden we afgescheiden delen van de wereld bewust opnieuw met elkaar.” De Big Bang Terug naar het bewuste primaat van de schepping. Ooit in de voorwereldlijke non-lokaliteit van het Niets sprong de Big Bang tevoorschijn. Een enorme geluidloze explosie in een do- mein zonder geluidsdrager. Drie seconden na de klap, zo delen de geleerde kosmologen ons mee, ontstonden materie en....an- timaterie. Onmiddellijk na de klap voltrok zich de scheiding van de openbaring. De gnostische Sophia maakte zich los van de AlVader. Sophia, in haar geopenbaarde hoedanigheid Achamoth ge- naamd, kreeg berouw en ging op zoek naar de Vader. Uit nieuwsgierigheid, zo wordt gezegd, maar wij weten wel beter. Zij zocht hem uit liefde. De liefde voor de Vader was haar ing- eschapen, zoals bij hem de Liefde voor haar en zijn eniggebo- ren Zoon (de schepping) van oorsprong af aanwezig moet zijn geweest. De oorspronkelijke aantrekkingskracht van de ge- schapen wereld voor haar schepper, de Vader van het Al, ver- taalde zich uiteindelijk in de liefde van mens tot mens. Terugkeer Elk mens voelt in zijn diepste wezen het verlangen tot terug- keer. Elk mens lijdt in zijn collectief onbewuste aan het ge- scheiden zijn van de goddelijke Alvader. Elk mens streeft onbewust in al zijn werken naar hereniging. Dat is de innerlij- ke drijfveer tot alles wat wij ondernemen. Helaas hebben wij de wortels van onze maatschappelijke bezigheden uit het oog verloren en vertalen wij alles in termen van economie en poli- tiek. Ons materialisme, een erfenis van Isaac Newton en René Descartes, verblindde ons voor ons ware levensdoel, daarbij een flink handje geholpen door kerkelijke autoriteiten, die de mythe van Christus tot platte geschiedenis vervalsten. Bewustzijn, het primaat van het universum, devalueerde tot een vergrote menselijke afbeelding, een God op een wolk die zijn positie allang verloren is. Die God bestaat niet, roepen vele mensen in koor. Maar wij bewaren de beelden ‘in ons hart’, die ons herinneren aan de brugfunctie van het liefdecha- kra. Christus aan het kruis, de Godheid verkleind naar mense- lijke maat, aan een martelpaal, terwijl dit beeld juist herinnert aan het teken van de liefde (Christus) op het hart van het kruis, de snijpunten van de beide balken. Barbara Ann Brennan, een van de meest gerespecteerde helderzienden van het westelijk halfrond, een vrouw met een kritisch wetenschappelijke geest die zij ontwikkelde toen zij fysica aan de NASA was, kenner van de kwantumfysica en volledig op de hoogte van de hedendaagse wetenschap, deze vrouw heeft de grote betekenis van het hartchakra herkend. De zeven grote chakra’s, aan de voor- en achterzijde van het lichaam gelegen, ontvangen uit het kosmische veld fysie- ke, psychische en spirituele energieën, nodig om het psycho/fysieke organisme dat wij tussen geboorte en dood met ons meedragen, in harmonie te brengen of te houden. Temidden van de zeven, de drie fysieke chakra’s en de drie spirituele chakra’s, neemt het hartchakra een centrale positie in. Dit pastelkleurige orgaan staat open voor de “terugkeer”- energie die zich in onze wereld vertaalt als liefde voor de me- demens, voor de natuur, voor God en voor het hoger Zelf, ook wel de Christus-in-ons genaamd. Een geopend hartchakra roept intense liefdegevoelens in ons wakker die wij kunnen richten op een naaste. Dan ontvlamt een energie in ons die kan overslaan op de hele mensheid, de totale schepping. Als dat gebeurt, komt het voorhoofdchakra in het geweer, het hogere liefdechakra, dat samenwerkend met het hart, vooral gericht is op de liefde voor God en zijn universele creatie. In het tegenwoordige stadium van evolutie bevinden we ons op de overgang van het miltchakra met zijn egogevoel naar het hartchakra met zijn gevoel voor de medemens. In steeds meer mensen wordt het hartchakra geactiveerd. Een toenemend aantal stervelingen wordt zich bewust van de on- sterfelijkheid van de ziel, die een uitstraling is van een kos- misch beginsel. Miljoenen mensen merken dat God niet ergens in de verre buitengewesten verblijf houdt in een kosmische woning, maar dat hij heel intiem het individuele hart bewoont. Het holistische universum, ook een verworvenheid van de moderne wetenschap, weerspiegelt zich in elke cel. Wij dragen het universum in ons en als consequentie van die kennis dragen wij eveneens het goddelijke Bewustzijn in ons. De aantrek- kingskracht tot deze verborgen entiteit is ons aangeboren. Hoe- wel wij die doorgaans projecteren op een medemens. In de liefde voor man, vrouw, kinderen, vrienden, verwanten ervaren wij overdrachtelijk de aanwezigheid van de godheid. Oudejaarsnacht Het ontroerende beeld van Toon, zingend voor zijn onsterfelij- ke geliefde, groeide in mijn beleving meer en meer uit tot een religieuze manifestatie. Toen mijn eigen Rietje onlangs over- ging naar een hoger leven, kon ik mij volledig in zijn hoopge- vende verdriet inleven. Op de grens van het oude naar het nieuwe jaar nam ik het portret van mijn Riet op schoot en ik vertelde haar wat ik voor haar voelde. Toen sloeg de klok twaalf en buiten barstte de hel van het vuurwerk los. Binnen was het stil en in het intieme samenzijn met de ziel van mijn geliefde hoorde ik het november-me en december-me van Toon, het signaal dat hij over de grens van de lichamelijke dood heen haar hand vasthield. Ik stelde mij voor hoe het gou- den licht van onze hartchakra’s op dat middennachtelijke uur ineen vloeide tot een stralende gloed van liefde, warmte en perspectief. * * *