refl7(2) zomer 2010-rechtstreeks.vp

waar dat werd geschrapt. De mens zou slechts uit lichaam en ziel bestaan. Een begin om de mens klein te houden tegenover een God of ‘Heer op afstand’ en tegelijk tegenover de geeste- lijke machthebbers, die meenden voor het volk te moeten den- ken? Geest geeft kracht en dat kan onrust geven. Beheersing of niet, onze kern is dus eeuwen ontkend. Een triest besluit om meerdere redenen, ook als het gaat om de perceptie van dood en daarna. Als je niet weet hoe de mens is samengesteld, dan is het postmortale moeilijk te begrijpen. Hoe dan ook, de ziel werd wel gehandhaafd, met als gevolg dat men- sen wel eens per ongeluk ziel en lichaam met elkaar verwarden. Gandhi niet: ‘Bij de meeste mensen slaapt de geest’, reden dat ‘ze geen zielskracht hebben’,’maar als bij een mens de geest ontwaakt, wordt daarmee de aarde een beetje opgetild’. Welnu, het astrale lichaam is een vrij dikke laag om ons heen. Als wij liever niet willen dat anderen te dicht bij ons komen zitten, dan is dat omdat we er bewust of onbewust wat moeite mee hebben dat zij in contact komen met ons astrale lichaam. Het geestelijke lichaam, door Pim van Lommel ‘ non-lokaal bewustzijn’ ge- noemd, door Paulus geest en dat vandaag ook het hogere Zelf of de goddelijke vonk heet, is dus omhuld door drie lichamen, het astrale, het etherisch en het fysieke, waarvan de eerste twee ook wel bekend staan als aura. In de ziel of het astrale lichaam zitten de astrologische componenten vanuit de invloed der planeten en onze driften en emoties of ik-krachten. De laatste eeuwen is ook de ziel meer en meer weg uit ons den- ken. Nietzsche zei zelfs impliciet: ‘Laat ons de ziel er buiten laten’. Eerst de geest en nu ook de ziel weg, richting reductie tot louter lichaam. Logisch dat je dan een kale wetenschap en armetierige samenleving krijgt. Begrijpelijk dat mensen als Carl Jung en Pauli, denk aan de film The Passion of the Soul , tijdens de rampzalige Tweede Wereldoorlog zich niet alleen zorgen maakten over het bloed- vergieten, maar ook over het teloor gaan van de ‘verborgen dimensie’ bij de mens en naast de grote ‘noodzaak tot bewustwording’ spraken over een noodlottige ‘gespletenheid van de mens’, waarmee ze bedoelden de afgescheidenheid van de mens en daardoor zijn eenzaamheid als gevolg van het dua- listische bewustzijn. Ik schreef in het julinummer (2009) van Spiegelbeeld ²) daarover een artikel onder de titel ‘ De Kracht van Moed Mild- heid en Mededogen ’, waarin ik betoog dat dit bewustzijn, dus het te veel in tegenstellingen denken in plaats van in eenheid leidt tot wij-zij-polarisatie, vijanddenken en oorlogen. Op mijn website kunt u ook zien hoe ik dat onderbouwde. Het door ons gemaakte onderscheid tussen goed en kwaad noemt Hans Achterhuis in zijn boek ‘Met Alle Geweld’ de derde oorzaak van oorlogen. Carl Jung zei tijdens WO II niet voor niets: ‘ De wereld hangt aan een zijden draadje, nl. de psyche van de mens, de wereld wijzigt niet, als het individu niet verandert’ . Sindsdien is er het proces van individualisering, een grote in- vloed van de psychologie en veel meer eenheidsbewustzijn. (Pas als ik doorzie, dat mijn denken in tegenstellingen niet de echte werkelijkheid is, omdat ik zowel het ene als het andere ben, ben ik bij dat eenheidsbewustzijn aangekomen, dat meer tijdloos is en minder conflicten kent.) Niet onze hersenen sturen ons Maar we zijn er nog niet. Door het materialistische paradigma is de moderne mens gaan geloven dat zijn hersenen hem sturen. Er waren echter tegengeluiden: te denken valt aan Einstein, die veel spiritueler was dan we denken en die al wees op het belang van de intuïtie als ‘belangrijk godsgeschenk’ en dat we dat he- laas zijn vergeten en in plaats daarvan de ratio vereren. (Ein- stein: ‘Je kunt op twee manieren je leven leven: een is alsof er geen wonderen bestaan en de ander is, alsof alles een wonder is). Cardioloog Van Lommel onderbouwt dat hersenen een uit- stekend opvangstation en doorgeefluik zijn, maar niet meer dan dat, maar dat het bewustzijn sturend is (Eindeloos bewustzijn. Een gemeenschappelijke visie op de bijna- dood ervaring, 2007, 294) . Ook zouden volgens hem neurofysiologische studies ‘onomstotelijk aantonen’, dat hersenen gevoelens en gedachten niet verklaren, maar dat andersom bewustzijn dat doet en zelfs hersenen kan veranderen. Zie ook de neurofysioloog John Eccles, The evolution of the brain, Creation of the self, 1989. Maar wat gebeurt er met de prana , het astrale lichaam en het hogere Zelf of goddelijke vonk als het lichaam een lijk wordt? Dus als het lichaam in volksmondtaal de geest geeft? Ik schreef er al over in C.M.. Ook hoe de Soefi’s vanuit hun mystiek, openbaringen en innerlijk weten daarover denken. De Christusgestalte heeft hierover trouwens ook een in- zichtgevend verhaal verteld, namelijk dat van de arme Lazarus en de rijke man, die na hun dood elkaar op af- stand herontmoeten. Zeer authentiek en niet louter een gelijkenis, mogelijk een inzicht, meegenomen vanuit een uittreding, die Jezus in zijn mysterie- school op jongere leeftijd moest meemaken. Trouwens de vele bijna-doodervaringen en boeken erover maken ook veel duide- lijk. Het etherische lichaam gaat het eerst en dan komt er in de etherische sfeer de eerste terugblik of filmisch overzicht op je leven. Daarbij wordt het geheugen uit de prana tevens opge- slagen in het astrale lichaam. Als dat ook uittreedt, gaat de stervende de astrale sfeer binnen met het opgeslagen geheugen en alle emoties en herinneringen. Als de stervende dan nog leeft, kan hij of zij doordat de sluier van beide omhullingen wegvalt of veel dunner wordt, ineens helderziende worden, lichtgestalten zien en soms ge- lukzalige ervaringen hebben. Wetenschappelijk onderzoek van Emily Wiliams Kelly toonde aan dat 41% der stervenden zo’n sterfbedvisoen heeft. De sterfbed-visioenen zijn er, zolang het ‘zilveren koord’ nog niet is doorgesneden. Dat verbindt het et- herisch, astrale en geestelijke lichaam met het fysieke lichaam. Ook de Bijbel vermeldt dat zilveren koord terloops in Predi- ker. Bij bijna-dood is het nog niet doorgesneden, bij een definitieve dood wel. Bij de terugblik kunnen donkere pagina’s daarvan pijn ge- ven, reden dat in veel culturen enkele dagen wordt gewaakt bij het dode lichaam, wat troost en liefde geeft. Ik heb het meege- maakt in zowel Botswana als Sri Lanka.Velen komen ook nog aan in wat Dante (in zijn Divina Comedia ) noemt de ‘loute- ringsberg’, waar mensen vooral zouden terugblikken op hun hoogmoed, toorn, afgunst, liefdeloosheid, gierigheid en gul- zigheid. Je moet dat niet zien als een ruimtelijke plek. In de geestelijke wereld is immers geen ruimte en tijd. Het is een staat van bewustzijn, waarin je alle kans krijgt je voltooide le- 25 Reflectie 7(2) zomer 2010 Einstein: ‘Je kunt op twee manieren je leven leven: een is alsof er geen wonderen bestaan en de ander is, alsof alles een wonder is