Reflectie 8(3) herfst 2011.vp

ontwaken is het allerwezenlijkste in een mensenleven en het enige doel van het bestaan. Is de beschaving in al haar tragische vormen niet de dringendste noodzaak tot geestelijk ontwaken?’ ‘Ken je De terugkeer van De Profeet van Hajjar Gibran?’ vroeg mijn uitgever Chris van Gelderen, toen het manuscript van De Meester van de Eindtijd bijna voltooid was en we daarover telefonisch spraken. ‘Nee,’ zei ik verrast, ‘nooit van gehoord.’ Chris vertelde me dat Hajjar een achterneef was van Kahlil. ‘Stuur me het boekje alsjeblieft zo spoedig mogelijk toe,’ zei ik hem. Enkele dagen later las ik het met ontroering. Op de cover staat hetzelfde citaat dat ik op bladzijde… aanhaalde. Verder las ik: ‘In De terugkeer van De Profeet lost Gibrans achterneef Hajjar (1950) die belofte in. Na de dood van zijn broer komt Hajjars leven in een neerwaartse spiraal terecht. Een reeks mystieke ervaringen, waarbij de geest van Kahlil een grote rol vervult, brengt hem weer op het juiste pad.’ En dan te weten dat dit boekje gepubliceerd was in de serie waarin een aantal van mijn dichtbundels was verschenen. Merkwaardigerwijs was dit kleinood mij ontgaan. Was het de bedoeling geweest dat ik er niet door beïnvloed zou worden? Hajjar en ik werden beiden, ieder op een eigen wijze, geïnspireerd door een ‘aanwezigheid’ die de persoon van Gibran overstijgt. De spirituele queeste van Hajjar voerde uiteindelijk naar het graf van zijn ‘oudoom’, hoog in de bergen van Libanon. ‘Toen ik stilzwijgend in het klooster zat waar het lichaam van Kahlil rust, werd ik overmand door een gevoel van thuiskomen en werd daarna intuïtief door het nabijgelegen dorp Bsharri geleid om raadselachtige bewijzen te vinden van mijn vorige leven daar. Later, toen ik verslag wilde uitbrengen over mijn verbijsterende ervaringen, werd mijn hand geleid door die onzichtbare maar nu zo vertrouwde tegenwoordigheid. Ik zag de woorden moeiteloos voortvloeien uit mijn diepste gevoelens, maar in een taaleigen dat niet het mijne was. Zelfs nu ben ik als betoverd als mijn pen met het gemak van de gratie van een engel over de bladzij glijdt. Veel van wat mij wordt geopenbaard komt tot me in de vorm van diepe, maar uitermate subtiele indrukken. Het vervult me met diep ontzag dat ik op deze bladzijden gedachten zie staan die iets bovenaards tot uiting brengen. Ik deel mijn verhaal met je omdat het volgens mij ook jouw verhaal is. De Profeet vertegenwoordigt de geest die in ieder van ons huist.’ Niets in ons leven gebeurt toevallig. Ieder gaat zijn of haar levensweg. Nu eens openbaart inspiratie zich op die weg als een ‘aanwezigheid’, dan weer als ‘een vuur uit de hemel’. Een fundamenteel verschil is er niet, want alle velden van inspiratie zijn mijns inziens verbonden met een en dezelfde energie van licht en liefde. Iedereen kan daaruit putten. De Profeet vertegenwoordigt inderdaad ‘de geest die in ieder van ons huist’. Moge dit boekje in woord en tekening een bron van inspiratie zijn in deze duistere tijd. * * * Reflectie 8(3) herfst 2011 33 Boekeninfo Aat-Lambert de Kwant (opmerking: vanwege ruimtegebrek hebben we niet alle boekbesprekingen kunnen opnemen die beschikbaar waren. Die zullen in het volgende nummer aan bod komen - red) Johan M. Pameijer: De verworpen waarheid - Doorbraak naar een eeuwig leven 2010. Buro voor tarot & tarotmagazine. In zijn in 2006 bij Symbolon verschenen boek “De vergeten waarheid” (1) wijst Johan Pameijer erop dat, hoewel de kerken leeggelo- pen zijn en hun greep op de massa verloren hebben, religie zelf nog springlevend is. Bij veel mensen vindt er juist een verdieping plaats van hun religieuze gevoelens, waarbij de nadruk vooral is komen te liggen op het opdoen van in- nerlijke ervaringen in bezinning en meditatie. In het verlengde daarvan signaleert hij een verlangen naar een eenvoudi- ge, heldere en doorzichtige maatschappijvorm. Mensen zoeken weer eenheid en de harmonie van de heelheid, en zullen steeds meer gaan openstaan voor een grotere aandacht voor de ziel. De schrijver laat zien dat de nieuwe inzichten die we uit de gnostische Nag Hammadi- vondsten hebben gekregen van groot belang zijn om de kerk weer in staat te stellen een genezende rol te spelen. In dit boek geeft de au- teur een gnostische visie op de verhalen en mythen uit de christelijke traditie. Dit boek is een vervolg op “De vergeten waarheid. ” In zijn proloog wijst Pameijer erop, dat de gnostische bibliotheek van Nag Hammadi ons heeft geleerd hoeveel schade wij toebrachten door de ware christelijke leer te beperken tot enkel geschiedenis. Met grote overmacht en machtsvertoon verwierp de vroege kerk de myste- riereligies die tot doel hadden het bewustzijn over haar grens te leren springen. In het alternatieve circuit wint de benaming ‘inwijding’ aan populariteit dankzij het non-conformisme van opkomende generaties. Steeds meer moderne onderzoekers ondersteunen de gedachte dat God, de Al-Ene, puur bewustzijn is, het universum een onbegrensd be- wustzijnsveld. Deze opvatting biedt, zo zegt Pameijer, onbegrensde mogelijkheden voor het menselijk bewustzijn. De hersenen produceren niet, maar reproduceren slechts en dit is een leitmotiv in dit boeiende en toegankelijk geschreven boek. Hij wil hiermee het brein niet tekort doen. Integendeel, dit schitterende orgaan is in staat alle kennis die de mensheid in de loop van haar bestaan heeft verworven, op te slaan, te verwerken en er de consequenties uit te trekken. Met recht kan dan ook gesproken worden van een “Wereldbrein”, de titel van een opmer- kelijk boek van Peter Russel. Het is boeiend te lezen hoe Johan Pameijer dit gegeven verder uitwerkt. Met zijn boek probeert hij aan te tonen en duidelijk te maken dat iedereen de god in zijn gedachten al- leen maar hoeft op te wekken. “In eigentijdse termen: wij willen onze planeet hervormen tot een psycho-sociaal superbrein.” Tetty Pols & Maurice Oosterhof: Ver- dwaald verlangen - Een zoektocht naar de hemel op aarde. 2010, 248media.nl Verdwaald verlangen |Twee personen en een recorder. Zo schijnbaar eenvoudig lijkt het allemaal te zijn begonnen. Toch hadden ze tien jaar en vele gesprekken no- dig, het was een lange reis. Tetty Pols-Vis- ser was bezig aan een zoektocht en werd hierbij geholpen door haar mental coach Maurice Oosterhof. Wat begon met werken aan zichzelf werd de reis van haar leven. Beiden beschreven deze reis in het boek Verdwaald verlangen. Haar leven leek op het oog een goed leven, zonder een scha- duwkant. Zoals veel vrouwen volgde ze eerst een studie, vond een baan (9 jaren in het onderwijs), kreeg een gezin en ging vrijwilligers- werk doen. Toch werd haar leven overschaduwd door een gevoel van angst, met als gevolg fobische klachten en pijn. Ze besloot te gaan on- derzoeken waar deze angst vandaan kon komen. Samen met haar coach kwam ze op het spoor van een ervaring die ze al jarenlang ver weg had gehouden. Ze werd zich bewust van een lang vergeten herinnering; haar bij- nadoodervaring.Vooral via gesprekken, maar ook aan de hand van in- zichtgevende citaten, gedichten en liederen wordt de lezer meege- voerd met de schrijfster op de reis naar haar persoonlijke groei. En de lezer mag met haar meegroeien. Maurice Oosterhof gebruikt als mental coach de methode Spoor- zoeken, een eigentijds coachingsconcept dat is ontwikkeld om aan de hand van emoties een betere balans te creëren tussen gevoel, je den- ken en omgeving. Het boek is de schriftelijke neerslag van de spirituele groei van een van de auteurs door de andere auteur, een ‘mental coach’. De klant, een vrouw die gereformeerd is opgevoed, zoekt hem op omdat ze last heeft van lichamelijke pijnen, zelfs zo dat ze de straat niet meer op kan. Er zijn twee ijkpunten in haar leven: een miskraam in 1985 en een bijna-dood-ervaring in 1997. Die laatste maakt dat ze terug blijft ver- langen naar het hemelse, waar ze zich thuis voelde. Zo begint de vrouw het aardse niet alleen maar te zien als strijd, maar als een hoger doel in het leven. Ze leert steeds beter met haar beperkingen omgaan en krijgt meer levensvreugde en bezieling. Een en ander wordt geïllustreerd met liedteksten (Huub Oosterhuis), ge- dichten (ook van haar zelf) en andere stichtelijke teksten (Kahlil Gi- bran). ||