Reflectie 8(3) herfst 2011.vp

Column Aat Lambèrt de Kwant 2012 en de zingende jonge vrouw op het strand Tijdens het tv-programma “Praatjesmakers”vertelt een jong- etje over het moeilijke moment van zijn geboorte. “Mijn kadet- jes kwamen er het eerst uit.” De zaal ligt dubbel. Even later vertelt hij over zijn opa die dood was ge- daan.“Maar, hij is steeds bij me hoor.” De zaal is even stil, tranen worden weggepinkt, ook bij mij. We lopen langs het strand van Egmond aan Zee naar Ber- gen aan Zee. Prachtige wandeling, de zee is stil, de natuur is stil en wij zijn verstild, zijn ook stil… Vanuit het geluid van de stil bruisende branding bereiken ons de flarden van een lied. En als we verder lopen, zien we een jonge vrouw die zichzelf zingend op een gitaar begeleidt. Ze zong het lied van de zee…van het leven… We staan stil, verwonderd, zeggen niets en luisteren naar haar lied en spel. Tranen wellen op van dankbaarheid voor dit geschenk van de hemel… Geen doemscenario Als we in dit nummer schrijven over 2012, als we onze gedach- ten laten gaan over wat komen gaat en hoe we daarop reageren; als we vanuit de stilte van ons hart, vanuit de stille waarneming van ons bewustzijn hierover nadenken, is het goed de beelden van dat jongetje en die zingende, jonge vrouw vast te houden. Beelden van hoop, beelden van licht. Het wordt daarmee wat lichter, wat minder zwaar… Want wat er ook in 2012 of eerder zou kunnen gebeuren, die blije, stralende jongetjes en die zingende jonge vrouwen op de stranden, zullen er altijd zijn, ook na 21 december 2012! Ze zijn er altijd, zoals ook de muziek en muziek in ons hart nooit verstommen zal. Geschrokken soms, is er gereageerd op het voornemen om aandacht te schenken aan 2012 en wellicht hadden we dit eer- der moeten communiceren. Ons stond geen blad vol met doemscenario’s voor ogen, want wat kunnen we eigenlijk we- ten, zoals ook Aristoteles zich al afvroeg. We kunnen immers weinig met zekerheid zeggen over de toekomst. En, voorspel- lingen zijn waarschijnlijkheden die kunnen uitkomen. Als de profeet Jona in de straten van Ninevé Gods toorn en de vernietiging aankondigt, schrikken haar bewoners en gaan toch maar anders leven, transformeren zich… Later zit de klein- zielige Jona op een berg te wachten op het vuur uit de hemel dat de stad zal vernietigen en wordt boos als dat uit- blijft. Het verhaal is bekend… Doordat de inwoners van Ninevé de woorden van de profeet serieus nemen, blijft de rampspoed uit. 2012 – bekend bij de Maya’s en vele andere oude volken, betekent niet, zoals sommigen denken en roepen, het einde van de wereld, maar het eindpunt van een grote cyclus en tegelijkertijd het begin van een wending in het tijdsgebeuren: een mogelijke terugkeer naar de Bron. De weeën van de transformaties mo- gen dan steeds meer zichtbaar zijn, van onze bron zullen we nooit gescheiden worden. De Nieuwe Tijd wordt vanuit verschillende tradities, culturen en tijdperken aangekondigd en ook als zodanig omschreven of uitgebeeld. Hun gemeenschappelijk gezichtspunt verwijst naar een kwantumsprong in het bewustzijn van de mensheid die zich niet eerder op aarde heeft voorgedaan. In die zin zullen niet de oude, verlichte beschavingen van weleer op aarde te- rugkeren, maar zal zich een geheel nieuwe ontwikkeling voor- doen die zijn weerga niet kent. Weet dat de teksten van de oude, heilige geschriften heel veel (verborgen) wijsheid en praktische elementen bevatten die ondersteunend en inspire- rend zijn om met nieuwe waarden en ontwikkelingen te leren omgaan (1) . Ook de echo’s van catastrofes en rampen die de wereld lang geleden troffen, zijn in die oude woorden van wijsheid te vinden. Bereid zijn tot verandering Nee, voor mij is 2012 geen abstract begrip van kosmische rampen die ons zouden kunnen treffen, geen inktzwart scena- rio van allesvernietigende oorlogen, tsunami’s, zware aardbe- vingen en vulkaanuitbarstingen. Het zijn mogelijkheden zie zouden kunnen uitkomen, maar net als de inwoners van Ni- nevé die door de woorden van de profeet als het ware in een hogere graad van bewustzijn kwamen, waardoor de aangekon- digde ramspoed uitbleef, transformeert ook een groeiend aan- tal mensen naar meer bewustzijn en meer verbinding met hun bron en kunnen daardoor lichtdragers zijn in mogelijk hecti- sche, verwarrende en moeilijke tijden. Als er al gesproken wordt van een zuiveringsproces, mag dat niet worden uitgelegd als een scheiding tussen de schapen en de bokken, zoals de Bijbel dit beschrijft. En er zijn nogal wat van die huiveringwekkende doemscenario’s waarin een kleine groep uitverkorenen wacht op haar redding door God of kosmische hulptroepen al dan niet in ruimteschepen, en toe- kijkt hoe de niet uitverkoren (en dat is haast de hele mensheid) vernietigd wordt. Brrrr! Als je al van zo’n zuiveringsproces mag spreken, gaat dat niet alleen om de manipulerende machtselite die moet veran- deren, maar u en ik zullen bereid moeten zijn te veranderen. Je moet de wereld veranderen, zegt filosoof Peter Sloter- dijk (2) waarmee hij op de lijn zit van Osho die zei, dat de eni- ge echte veranderingen alleen van de rebel te verwachten zijn. Daarmee bedoelt hij dat je in jezelf de wereld moet veranderen om daardoor een rebel te worden. Talloze revoluties zijn uitgepro- beerd. Socialisme, communisme, fe- minisme en vele andere revoluties, zij hebben de wereld niet verbeterd, niet mooier gemaakt. Want ze hebben de mens niet veranderd. De mens bleef steeds hetzelfde. De rebel verandert zichzelf door zijn bewust- zijn te veranderen. En als er meer rebellen zijn, zal langzamer- hand de samenleving ook veranderen. Het gaat niet alleen om de Grote Graaiers die mede verant- woordelijk zijn voor de financiële crisis, maar ook om de ma- nier waarop wijzelf dagelijks met geld omgaan. Daar zouden 2 Reflectie 8(3) najaar 2011 Het stralende jongetje dat zo blij is dat opa nog steeds bij hem is, de zingende jonge vrouw op het strand, hebben niet alleen mij geraakt, maar hebben heel de wereld misschien geraakt en wellicht een beetje veranderd en dan is 2012 geen schrikbeeld meer .