Zoals wij weten, heeft het kruis een dubbele betekenis.

De eerste betekenis is het kruis dat wij zijn in ons aardse aspect, waaraan en waarin de Christus bij voortduring gekruisigd is. De Christus als manifestatie van God is onze wezenskern. Maar Hij is nog latent in ons aanwezig en in onze lange weg naar volmaaktheid ont-wikkelen wij Hem in ons en wordt Hij van latent tot potent.

In het Kerstverhaal komen wij Hem tegen als het heilige Kind, in doeken gewikkeld. Hier ziet u de beeldspraak van het in-gewikkeld zijn. Wij echter ont-wikkelen Hem tot Hij zal stralen in volle glorie in ons en door ons. Daar kom ik nog wel eens op terug.

Maar nu terug naar de Paassymboliek.

De eerste betekenis van het kruis is dus dat het Christusbeginsel in ons is, onze kern is die wij wezenlijk zijn, en die in ons gekruisigd is aan onze stoffelijke, aardse kant. Breid u staande uw armen maar eens uit en kijk in de spiegel.

De tweede, en min of meer tegengestelde kant, is het feit, of het geloof als u wilt, dat de mens die tot volmaaktheid komt, zich vrijwillig offert, dat wil zeggen, zijn lagere aard volledig opgeeft in een sacri fice, wat heilige daad betekent, in een vorm waarvoor het kruis als symbool geldt.

Hier vertegenwoordigt het kruis in feite met-een de opstanding, zij zijn als het ware één.

De symbolen treden dus niet na elkaar op maar tegelijkertijd, en vertegenwoordigen samen de opstanding van ons ware Zelf, de Christus in ons, uit kruisdood en graf, symbolen voor Zijn gevangen zijn in de stof.

De andere regels van mijn gedichtje geven kris kras verschillende aspecten aan van onze lange weg, die gekenmerkt wordt door vallen en opstaan.