Zoals de trompet de melodie niet kan vasthouden die de trompetter erin blaast, zo kunnen wij het Licht niet vasthouden dat in ons stroomt. Het is er niet voor ons. Wij zijn Gods instrument en naarmate wij ons gericht hebben, het instrument gestemd hebben dat wij zijn, kan het Licht door ons heen uitstralen, evenals het vanuit het kerkgebouw uitstraalt over de omgeving.

Wel is het zo dat wij door onze inspanningen om een zuiver instrument te zijn, door onze blijdschap in de kerk (en uiteraard ook overal elders) ons instrument als het ware veredelen, met name door de respons van boven. Niets blijft zonder gevolg.

Ik zal u een ervaring vertellen van lang geleden. In de vijftiger jaren kwam ik in de Zaanstreek te wonen en vertoonde me voor het eerst in de kerk in Zaandam. Deze was gevestigd in een oud schoolgebouw waar in enkele lokalen een kleuterschool was, en verder dus een Vrij-Katholieke kerkgemeente. De directrice van de kleuterschool liet me haar lokalen zien en: "Vreemd", zei ik toen we in het speellokaal stonden, "hier is de sfeer doortrokken van een gouden licht". Ze was verbaasd. "Hier hebben we tot voor kort steeds onze kerkdiensten gehouden." Nu, dat was duidelijk zichtbaar.