Ik wil u een verhaaltje vertellen van een St. Michaëlsengel. Het is geen grote engel.

Op een dag zat ik met iemand die ik zeer liefgehad heb, foto's te bekijken van haar laatste reis. Ze zaten al netjes in een album. Op een gegeven ogenblik zei ik tegen haar: "Op de volgende bladzij staat een St. Michaëlsengel". Ik zei niet "de afbeelding van een St. Michaëlsengel". Ik zag de aanwezigheid van de engel. Ze sloeg om en daar was een briefkaart van de gebeeldhouwde afbeelding van een engel. Ze haalde de briefkaart er uit en op de achterkant stond dat het een St. Michaëlsengel aan een Kathedraal in Spanje was.

Veel later vroeg ik, 's nachts, aan de engel: "Hoe kom je nou aan die kathedraal vast te zitten?"

"O, dat is heel eenvoudig", zei de engel, en hij liet mij zien hoe een bisschop - een klein bisschopje was hij - hem verbonden had met het beeld van hem, door middel van een ritus. Het moeten een goede ritus en een goede bisschop geweest zijn want nu, ruim vijf eeuwen later, is de engel er nog. Zijn gestalte echter is heel anders dan het beeld aan de kathedraal. Dit beeld dient om hem aan de kathedraal te verbinden.

De taak van de engel is (hij staat aan de buitenkant van de kathedraal) om de atmosfeer te reinigen die de mensen meebrengen naar de kathedraal. Hij is ook heel schoon en krachtig. Het zwaard van St. Michaëlsengelen schijnt te zijn een instrument van heiligheid, je zou kunnen zeggen: van de kracht des Heren. Niet om te verdelgen maar om te beschermen tegen kwaad en te reinigen, te transformeren dus. Zijn kleur is ijsblauw, diamantachtig en toch blauw, als laserstraler uitschietend. Het is mogelijk dat de lans waarmee hij vaak wordt uitgebeeld, een van die laserachtige stralen is. Ook het zwaard kan zo'n uitschietend licht zijn. Maar tevens beelden lans en zwaard zijn functie uit: uitschakelen van het kwaad door reinigen en transformatie. Aan de kathedraal is dit hoofdzakelijk: tegenhouden van alle rommelige en negatieve gedachten en gevoelens van de mensen. Hij functioneert als een soort vlies.