Priester Geoffrey Hodson, een van onze meest gevorderde priesters in geestelijke openbaring, werd eens de gelegenheid geboden in persoon voor de Wereldmoeder te verschijnen. In vele culturen wordt Zij onder verschillende namen aangeroepen, als de Heilige Vrouwe Maria, Sofia, Gaia, Moeder Natuur, maar ook als Koningin der Engelen. Haar verschijning is dan ook waarlijk als die van een engel, maar dan één van onuitsprekelijke schoonheid, goedheid, barmhartigheid en liefde. In de huidige wereld wordt Haar aanwezigheid steeds meer noodzakelijk. Zij heeft trouwe mannen en vrouwen nodig, helpers die bereid zijn het waarlijk vrouwelijke aspect van de Godheid in Haar naam uit te dragen. Vooral helpers die hun geestelijke zowel als stoffelijke gezondheid goed bewaken, zodat zij steeds weer standvastig gereed staan om als een zuiver kanaal Haar werk te volbrengen. Deze gereedheid werd in drie voorvallen op verschillende manieren beleefd.

Fairfield
Een bezoek onlangs aan een kleine stad in de staat Iowa in de USA was een openbaring. Het is in Fairfield waar de Vrij-Katholieke Kerk een mooi kerkgebouw bezit en waar, tijdens het bezoek, de mis voor een honderdtal communicanten opgedragen werd terwijl een groep kinderen na de Absolutie de kerk uit naar hun Zondagschool holden. In dit stadje bloeit de kerk als gevolg van een nauwe samenwerking met een geestelijke organisatie die een aantal gelijkgerichte idealen nastreeft. Jong en oud nemen deel aan het kerkelijke leven en hun enthousiasme en toewijding zijn duidelijk voelbaar. De idealen van deze kerkleden zijn gericht op een geestelijk geleid leven, met dagelijkse meditaties, maar ook leven voor gezondheid, moreel zowel als fundamenteel. Dit stadje heeft een aantal vegetarische restaurants, een ongewoon verschijnsel voor het platteland in Amerika, en naast de reguliere worden ook alternatieve geneeswijzen door velen gevolgd, waaronder homeopathie, naturopathie, reflexologie en andere moderne geneeswijzen Een ander opvallend verschijnsel is dat bevallingen hier vaak nog thuis, in een intieme en harmonische sfeer, door een vroedvrouw verricht worden.

Dit soort levenswijze is vooral verrassend omdat een soortgelijk idealisme bij vele Vrij-Katholieke kerkleden elders in de wereld niet altijd als vanzelfsprekend beleefd wordt. Het is verontrustend te horen hoe velen van tijd tot tijd aan ernstige ziekten lijden; ziekten die door de maatschappij als normaal beschouwd worden, maar indicatief kunnen zijn van een gebrek aan een holistische benadering tot geestelijke en lichamelijke gezondheid.

De geestelijke organisatie, waarmee de kerk in dit stadje samenwerkt, is krachtig genoeg om een aantal scholen en een bibliotheek te beheren (of in bezit te hebben), mede waardoor kinderen van meet af een goed zielenleven meegegeven kan worden. Bij velen is er thuis geen televisie of radio te bespeuren. Zo ze er wel zijn, wordt het gebruik daarvan beperkt. Dit voorkomt dat het verderf, dat veelal door deze media uitgezonden wordt, storend werkt, vooral waar het de jeugd betreft. Het resultaat is dan ook goed waarneembaar in de onbevangenheid en natuurlijke geestdrift waarmee het leven aanvaard wordt. Naar vernomen werd, wordt in dit stadje ook klinische research op het mechanisme van meditatie en de uitwerking daarvan op het ziektebeeld van de mens uitgevoerd.

De Wereldmoeder
Een volgend evenement van groot belang was het driedaagse congres bij St. Michaël en Alle Engelen in Naarden. Dit was een diepe bezinning over wat het vrouwelijke aspect betekent en hoe wij in onze diepste wezen met de Wereldmoeder verbonden zijn. Één van de organisatoren, Mattie Hooghiemster, maakte op het midden van de vloer een mooie compositie van water, stenen, planten en kaarsen als focuspunt van bezinning. Meer en meer begon men de schoenen uit te trekken en blootsvoets te lopen teneinde de geheiligde atmosfeer niet te schenden. Het werd een soort bedevaart naar Moeder Natuur, hoe ieder dit ook op zijn of haar eigen manier ervoer. Een aantal ging het bos in om op papier te schetsen hoe zij de natuur met haar engelen aanvoelden; sommigen brachten mooie boodschappen terug van wat ze in hun geest hoorden. Naast andere groepen, ieder met hun speciale aandachtspunten, leidde priester Frits Evelein een meditatie waarin allen in een kring stonden om door de voeten het zilveren licht van Moeder Aarde te ervaren. In het hart vloeit dit zilveren licht samen met het gouden licht dat van de Zon op de mens neerdaalt. Dit werd verder gevoerd in de mystieke betekenis van het aansteken van een kaars en het doven daarvan, door leken die normaliter de kans niet hebben dit aan het altaar te doen.

Als afsluiting van het congres werd een toneelspel uitgevoerd over het Licht, een spel van licht en schaduwen, hoe de man en de vrouw uit de goddelijke moederschoot kwamen. Dit alles was waarlijk een gelegenheid tot diepe bezinning en allen keerden naar huis terug, verrijkt en gesterkt.

Denemarken
Een kort bezoek aan een congres in Denemarken, waarin ook kerkleden uit Noorwegen, Zweden en Finland vertegenwoordigd waren, werd een volgende fase van zielsverrijking. Het debat werd in een stadium geleid naar visies van de toekomst, onder andere zoals destijds door Prof van der Stok ervaren werd. Onze huidige kerkvorm is nog steeds die van het Vissentijdperk. De verwachte komst van de Heer Christus zal de zoekende mens een nieuwe vorm van religie geven, één die bij het Aquarius-tijdperk hoort. Het Latijnse kruis met het lange verticale been dat het mannelijke, en de horizontale arm wat het vrouwelijke voorstelt, zal in het Maltezer kruis veranderen, een gelijkbenig kruis waarin beide aspecten evenwichtig tot uiting komen. De kerk wordt de tempel waarin iedereen in grotere mate betrokken raakt.

Het debat voerde de deelnemers tot een visie dat de tempel in de vorm van een Maltezer-rozenkruis gebouwd zal worden, d.w.z. vier gelijke benen die vanuit de noordelijke, oostelijke, zuidelijke en westelijke richtingen op een grote ronde ruimte uitkomen. In het oostelijke been staat het altaar waar de priester zijn eredienst uitvoert. Deze positie vertegenwoordigt nog steeds de kruinchakra, zoals dit ook nu is. Recht tegenover in het westelijke been staat het altaar, waaraan de priesteres haar eredienst verricht. Zij staat bij het onderste chakra wat in de kabala het Koninkrijk genoemd wordt. In het oosten is tijdens zijn dienst de priester naar het oosten gekeerd, d.w.z. hij is de mannelijke vorm die de gemeente moet leiden. De priesteres in het westen is ook naar het oosten gekeerd, maar is hierdoor naar de gemeente gekeerd, d.w.z. zij is de vrouwelijke vorm die alomvattend en uitdragend is. Op een gegeven moment tijdens de eredienst komen de priester en priesteres samen bij het altaar dat in het midden van de ronde ruimte geplaatst is. Dit altaar vertegenwoordigt de hartchakra, wat heel betekenisvol is omdat het in het hart is waar de twee polaire krachten, de mannelijke en de vrouwelijke, samenvloeien tot één goddelijke, allesomvattende kracht.

Voor ons is het belangrijk te beseffen hoe we ons nu al voor deze nieuwe tijd kunnen voorbereiden. De pracht van dat wat ons te wachten staat wanneer de Heer Christus ons een nieuwe bestemming geeft is zo groots, dat we er in dit stadium geen beeld van kunnen vormen.