Deze scheiding tussen lichte en duistere krachten wordt door Herinneringen van Essenen van het echtpaar Meurois-Givaudan bevestigd. Jezus was op de hoogte van duistere krachten die op aarde werkzaam waren. Voorafgaande aan de laatste ontmoeting met Johannes de Doper bezocht hij volgens dit boek met enige Essenen het plaatsje Beth Shean boven Jericho. De naam betekende: 'het huis van de god van de Slang.'

Jezus legde uit dat er twee grote krachten van de slang bestonden, die maar weinig met elkaar te maken hadden. Met de ene kracht waren de Essenen vertrouwd. Het was de kracht die opgerold sluimerde onderin de wervelkolom van ieder mens. Wij noemen deze kracht de Kundalinikracht. Dit was de slang van Beth Shean en was 'een god die is voortgekomen uit de aardse vloed der liefde.' De tweede slangekracht vertoonde een gezicht dat aan die god tegengesteld was:

'Het is een kracht van ontwrichting, van kruipende energie, en hij komt nog wel van de sterren... van bepaalde sterren... Onthoud het goed, mijn broeders, alles wat uit het heelal komt is niet altijd van de grootste zuiverheid! Er zijn in ons Universum fonkelende werelden, waar men voor mijn Vader werkt en andere, die er lichtend uitzien, maar waar men nog voor zichzelf werkt, uit trots, uit gebrek aan liefde, omdat men niet heeft begrepen... Dat zijn de koninkrijken van het ras van de slang; de ouden van deze aarde hebben hen zo genoemd vanwege de dubbelhartigheid van hun woord. Zij kennen de overheersing, zij kennen de krachten van het intellect en niet de onoverwinnelijke capaciteiten van het hart.' Aldus de beschrijving in dit boek.

Liefde zonder grenzen
Blijkbaar zijn er buitenaardse krachten in onze wereld werkzaam. Daarover sprak Jezus ook toen hij, naar verluidt, in Syrië aan Anne en Daniel Meurois-Givaudan verscheen. Zij delen mee dat hij bij die gelegenheid een aantal lessen doorgaf die op de huidige tijd betrekking hebben. De lessen zijn gebundeld in het boek Een lichtstraal van de zon. Jezus heeft het onder meer over buitenaardse energieën die de liefde niet kennen. Ze worden door hem de energie van de Schaduw of de Broeders van het Zwarte Licht genoemd. Hij noemt als voorbeeld de massageest die zich in het nazisme zo sterk openbaarde, maar tegenwoordig door allerlei andere ideologieën gecultiveerd wordt.

Ook wordt verteld dat Jezus op een uitgebreid wetenschappelijk-technologisch complex wijst dat door de 'krachten van de niet-liefde' zou worden opgebouwd. Deze krachten wortelen volgens hem in onze wil om niet één te worden, ze worden gevoed door het genoegen dat wij eraan beleven om elk element in het leven te classificeren in goed afgescheiden rubrieken. In Een lichtstraal van de zon verbindt Jezus hieraan de conclusie:

'De duisternis en het lijden zijn dus het resultaat van twee krachten die tot één kracht versmelten op het oppervlak en tot in de diepten van jullie wereld. De ene [buitenaardse] kracht is geïncarneerd en handelt in de vorm van een machtige organisatie met immense vertakkingen in politieke, wetenschappelijke, economische en zelfs religieuze kringen. De andere kracht is van oorsprong meer fijnstoffelijk, maar daarom niet minder effectief, ze komt voort uit ieder van jullie, uit jullie schadelijke impulsen die direct een donker energetisch reservoir bijvullen.

De oplossing voor dit alles kan maar één gezicht hebben. Vanuit welke invalshoek jullie de vraag ook benaderen, mijn antwoord telt slechts drie woorden. Bij sommigen zullen ze een glimlach opwekken, maar toch vormen die woorden de sleutel in de huidige cruciale situatie: 'liefde zonder grenzen.'

Deze liefde kunnen wij volgens Jezus ieder moment van de dag beoefenen door op een andere wijze de stofzuiger of het stuur van onze auto te pakken of door bij de bushalte zomaar naar iemand te glimlachen. Want de reisroute van het Licht is simpel. Daarom meent hij ook: 'De liefde zonder grenzen waarover ik het heb, is het erfdeel van degenen die glimlachen, en vervolgens lachen. Zij is de toorts van hen die verder willen kijken dan de hindernis... totdat hun muren in elkaar storten. Dat kan met pijn gepaard gaan, maar ook die pijn verdwijnt vanaf het moment dat men besluit om niet meer te geloven en te zeggen dat men ziek is.'

Vrouwe van alle volkeren
Met deze wetenschap in het achterhoofd is het gemakkelijker om te begrijpen wat er op de wereld gaande is. Er zijn krachten in de wereld die op macht en overheersing uit zijn. Zo wordt in Een lichtstraal van de zon ook meegedeeld dat Jezus het over een man heeft 'die de mond vol heeft over vrede en grote macht, een mens van wie de macht aan banden gelegd zou moeten worden, maar naar wie regeringen zullen luisteren. Misschien zullen jullie ook luisteren.' Als zo iemand op het wereldtoneel zou verschijnen, zou het nog moeilijk worden om tussen licht en duisternis te onderscheiden.

Maar tegelijkertijd zijn er ook krachten ten goede op de aarde werkzaam. Wij zouden geen Kerstfeest vieren, als tweeduizend jaar terug in Bethlehem niet een kind geboren was dat de hele wereld vanuit de duisternis naar het licht zou leiden. Dat kind had ook een moeder. Zij heette Maria, in het Hebreeuws Mirjam. Volgens de Essenen zou zij later als 'de Vrouwe van alle volkeren' vereerd worden. En opmerkelijk genoeg is zij tussen 1945 en 1959 in die gestalte verschenen aan de Amsterdamse Ida Peerdeman. Althans voor wie dit wil geloven. Volgens de kerkelijke autoriteiten in Rome gaat het namelijk om een pseudo-verschijning. Maar sinds 31 mei 1996 is in het bisdom Haarlem de verering van de Vrouwe van alle volkeren officieel toegestaan. Het gebed dat deze Maria aan Peerdeman heeft doorgegeven luidt:

'Heer Jezus Christus, Zoon van de Vader, zend nu Uw Geest over de aarde. Laat de Heilige Geest wonen in de harten van alle Volkeren, opdat zij bewaard mogen blijven voor verwording, rampen en oorlog. Moge de Vrouwe van alle Volkeren, die eens Maria was, onze Voorspreekster zijn. Amen.'

Als we ervan mogen uitgaan dat deze verschijning authentiek is, dan verscheen Maria in Amsterdam blijkbaar als belichaming van de vrouwelijke aard van God. Zij wilde zelfs de naam Maria achter zich laten om zich te kunnen richten tot heel de wereld als Moeder van al wat leeft. Zo legde zij aan Ida Peerdeman uit: 'Ook de Heer had zijn Moeder nodig om tot leven te komen. Door de Moeder komt het leven. Daarom moet zij weer worden teruggebracht in uw kerken en onder de volkeren en gij zult de opbloei aanschouwen.' Over het bovenstaande gebed zei Maria:

'Door dit gebed zal de Vrouwe de wereld redden... Zorg ervoor dat dat verspreid wordt in de wereld onder alle volkeren. Zij hebben allen recht daarop. Ik geef u de verzekering dat de wereld veranderen zal.'

Zonder het vrouwelijke principe is er geen vernieuwing van de wereld mogelijk. Dan blijft de mannelijke energie in de greep van de krachten van de duisternis die enkel op overheersing uit zijn. Met het vrouwelijke principe is alles mogelijk, zelfs de redding van de wereld. Maar ook van de kerk. Maria beloofde aan Peerdeman dat als haar moederschap van alle volkeren in het mariale dogma zou worden opgenomen de heilige Geest op nieuwe wijze zou worden uitgestort en aan de kerk een nieuw Pinksteren zou worden geschonken.

De vrouwelijke Christus
Naar wordt beweerd is Maria ook verschenen aan vredestroubadour James Twyman die een twaalftal vredesgebeden uit verschillende godsdiensten op muziek heeft gezet en met zijn vredesconcert diverse oorlogsgebieden over de hele wereld bezoekt. In Het geheim van de geliefde discipel beschrijft Twyman hoe Maria aan hem in 1997 verscheen op een heuvel in Medjugorje in Kroatië. Het dorpje is bekend vanwege de verschijning van Maria aan zes kinderen. Maar aan Twyman liet zij zich van een minder verheven kant zien: 'Ze droeg een bruin suède jack, een spijkerbroek en leren laarzen. Haar lange haar was stijl en blond en hing los in haar lange, slanke nek.'

Twyman was overdonderd: 'Je bent even tastbaar als ik. Je bent volkomen gewoon en anderszins toch weer volkomen goddelijk.' Maria legde hem vervolgens uit dat het goddelijke ook juist in het gewone is te vinden: 'Je vindt God in de gewone dingen, in de glimlach van een kind, in de ogen van iemand die je nog nooit ontmoet hebt, iemand die je aankijkt zonder bang te zijn, wanneer je de deur nog even langer openhoudt, wachtend op iemand die nog naar binnen wil. In die dingen openbaart zich de liefde, zó vind je de poort waar jij naar op zoek bent.'

Verder merkte zij op: 'Ik ben niet alleen voor jou gekomen, maar voor de hele wereld. Dit is de dageraad van de wereld van vrede en mededogen. Ik ben de Koningin van de Vrede omdat ik die twee kwaliteiten volledig belichaam en jullie hierin kan bijstaan... Het is de tijd van de wederkomst van de vrouwelijke Christus, het mededogen van God dat altijd in de wereld aanwezig geweest is maar sluimerde onder de deken van de illusie.' Aldus Twyman.

Blijkbaar leven we niet alleen in de tijd van president Bush en Osama bin Laden. Voor hen die angst laten varen en kiezen voor liefde zonder grenzen staat er een tijd van vrede voor de deur. Maria staat daarbij garant voor verzoening. In Amsterdam wordt zij vereerd door conservatieve katholieken voor wie de apostel Petrus de rots is waarop de kerk is gebouwd. James Twyman leerde Maria juist kennen doordat hij het esoterische pad van de geliefde discipel Johannes volgde. De ene weg lijkt de andere uit te sluiten. Maar de opdracht die Maria aan Twyman gegeven zou hebben luidt heel verrassend:

'Ik wil dat jij Petrus en Johannes met elkaar verzoent... Wanneer de mensheid eindelijk de wereld van vrede wil creëren die jij voor ogen hebt, moet dat gezamenlijk gebeuren: de innerlijke en uiterlijke kerk als één lichaam. Dat doet een moeder: zij brengt haar beminde kinderen verzoenend bij elkaar.'

Literatuur:
Anne en Daniel Meurois-Givaudan, "Herinneringen van Essenen. Een ooggetuigeverslag over Jezus en de gemeenschap der Essenen", Ankh-Hermes, Deventer, 1973.

Anne en Daniel Meurois-Givaudan, "Een lichtstraal van de zon", Ankh-Hermes, Deventer, 1996.

James F. Twyman, "Het geheim van de geliefde discipel", Ankh-Hermes, Deventer, 2000.